adın çıkacağına canın çıksın

bir gün ben matematik hakkında ileri geri konuşurken konuştuğum kişinin bir anda yüzü gerildi, kaşları havaya kalktı, gözleri arkamda bir noktaya takıldı kaldı. gözbebekleri ben ve o nokta arasında gidip geldi. bu esnada ben hala üslü sayıları sikeyim minvalinde şeyler söylüyorum. böyle ders olmaz olsun, rakam denen illeti çıkartanın götüne koyim gibi atıp tutuyorum. bu bilimi abidik gubidik yerlerde ders olarak mevzu bahis etmelerinden dolayı eğitim sisteminın seceresine girip çıkıyorum. sonra mevzuya uyandım. arkamı döndüm. bi adam -gençten bişi- bana bakıyo şaşkın ifadelerle. bende ona baktım ne ayaksın der gibi. sonra jeton düştü.

- az sonra dersine gireceğim matematik hocası olmadığınızı söyleyin lütfen:(
- malesef öyleyim (hala şaşkın bu noktada gün yüzü görmedik küfürlerimden dolayı)
- fak!!!


mevzumuz bu değil. ama bunu anlatmadan asıl demek istediğimi diyemezdim. bu olayı annemle paylaştığımda verdiği ilk tepki şu oldu. "herifi ayartıp, bok gibi ortada bırakma sonra" oha yani. nasıl bir etki bıraktım lan ben bu kadın üzerinde. uçana kaçana hallenen bi insan sayılmam. yani tamam olabilirim de bunu belli etmem. önce bir tartarım karşımdakini, bakarım gideri var mı? yakışıklı olduğu kadar fuckable mı? tek eliyle beni kaldırabilir mi(bu önemli, sonradan lazım oluyo) değerlendiririm yani. eğer onun da niyeti var gibiyse, o zaman başlarım gözlerimi süzmeye.
ama sadece şu hikayeden adamı ayartıp bir de oha yani yarı yolda bırakmama nasıl geldik anne?
tamam daha önce bi hocayla, duygusal ilişkim olmuş olabilir ve ben onu bok gibi ortada bırakmış olabilirim, senin bilmediğin başka birkaç hocayla çeşitli ilişkilerim olmuş da olabilir. ama bi adamın sadece ben yaşlarda olması onu baştan çıkartacağım anlamına mı geliyor? nasıl anne yetiştiriyorum ben böyle yaa. evin çivisi çıktı.