Motorize Yazışmalar; postları kadar, yorumları da okunası blog.. Ahaha sanki NY Times mınaki!

9 Mayıs 2010 Pazar

Anneler Günü İkiyüzlülüğü

Geçen hafta annemle kavga ettik..
Şaka gibi ama para yüzünden.
Neyse şimdi burda aslında ne kadar uslu bi çocuk olduğumu anlatmicam. Uslu bi çocuğum bu böyle biline.
Ben de eeeh lan dedim neymiş yani, aile de bi yere kadarmış! Tabi içimden ne aramak geldi onu, ne de bişi. Ben aramadım, o aramadı, ama eşşek inatlıyımdır, dayanamadı aradı sonra. Neyse ben de üzmek istemiom zaten uzaktayız ses etmedim bişiye.. İki gün sonra bana şunu göndermiş feysbuktan, powerpointli müzikli falan..

annem ve ömrüm


ben anne bilmedim
annem yakamda bir kangren çiçeği
yaslatmadı başımı huzurun dizlerine
saçımı şefkat burcunda okşamadı
bir öfke denizidir annem
dalgaları çocukluğumu döven
kendime giden yolda bir barikattı annem
tartaklayıp tercihlerimi yarınıma çelme takan
bir namlu gibi dayadı egosunu ömrüme
bir ünlem işaretiydi annem düşlerimin önünde
içimde zonklayan ilk gençliğimde
annemin ıskartasıyım
italik yazılmıyorum mülk’ün ve erk’in önünde
hazin bir yanılgıdır annem
eşya tıkıştıran ömrüne
ben anne bilmedim
annem yakamda bir kangren çiçeği


serkan engin


Bi de dayanamayıp sormuş, "Ben de senin için böyle bir anne miyim?" diye..
Oturdum iki saat ağladım. Yazdım sildim yazdım sildim..
En sonunda en az hasar vericek cevabı bıraktım.
Aynen kopi peyst ile aktarıyorum:


*
Evet, bi döneme kadar böyle bi anneydin. Zaten senin de bunu görünce aklına benim gelmemin bi sebebi var di mi? 
Ama üzülme şimdi böyle dedim diye, sonra ben alıştım senin o hallerine, hep bi bahane ürettim. Sonra sen yaşlandın, ben yaşlandım, bahaneler mantıklı gelmeye başladı. Ben bahanelere alıştım, bu arada korkak biri oldum çıktım, ha biraz da umursamaz.. Hala da aynıyım, hayatımdaki değişiklikler o korkak halimden bir şey götürmedi; ha artık bankaya, telekoma falan gidebiliorum bak. 
Ama benim de kabahatim var, hiç baş kaldırmadım. "Benim çocuğum böyle yapsa ne düşünürdüm?" düşüncesinin taa mına koyim zaten.
Ama galiba insanlar beni seviyor o yüzden o kadar hasarlı değilim yani, iyi bi iş çıkarmışsın. Tabi çoğu zaman özellikle ikili ilişkilerde insanlar beni sevsin fikri uğruna kocaman göt oluşlar yaşamıyor değilim. Onlar için de bahanem hazır, kendi kayıpları diyip devam ediyorum; hemen unutmaya da alıştırdım kendimi, artık çok fazla koymuyor.
Yine de, hep dediğim gibi ezik bi anne olsaydın da sevmezdim seni. Hem elde ne anneler var, ben kendimi çok  şanslı görüyorum. 
Amaaan, boşversene herkesin annesi biraz böyle değil mi zaten? Herkesin çocuğu da az buçuk kırık bu yüzden. Zaten insanların çocukları için yaşaması fikri tam bi saçmalık!
Neyse işte, fazla düşünme, ben seni seviyorum. 


Dip not:


Ama benim çocuğum hiç böyle düşünmeyecek. 
Neden? 
Çünkü işte tam da bu sebeplerden ötürü, benim bir çocuğum olmayacak.
Bu fikre alışsan iyi edersin.

Bu aralar neden bir sevgilim olmadığı, ne zaman evleneceğim, artık torun istediği konusu o kadar çok tekrarlanıo ki.. Annemi bu fikre alıştırmam gerek.
Çünkü diyemiyorum, anne senin bu orospu kızın her hoşlandığı adama gidio veriyo, sonra tabi herifler senin kızını götlerine sallamıo, ordan bi kere sevgili olayı olmuo. Olanları da o beğenmiyo.
Ha sonra zaten senin kızının sike sürülcek aklı yok, nasıl çocuğu olsun, hangi aklını versin çocuğa, daha ne kadar hasarlı bir evlat büyütebiliriz onun deneyini mi yapıcaz, bi kendi çocuklarına baksana allasen diyemiyorum! Zaten kızını kız çocuğu gibi büyütmedin, çocuk gibi hiç büyütmedin, elalemin kızları pembe tokalarıyla küçük kadın halleri ile gezerken, evlenecekleri adamları daha ortaokulda lisede bulmuşken, ben okulun arka bahçesinde bizim sınıfın oğlanlarıyla sigara içiodum anne, arada sen evde yokken benden 3-4 dönem üstteki abileri eve atıp oynaşıodum, sonra kalbim kırılmamış gibi davranıp devam ediyodum hayatıma, ruhumu çoktan öldürdüler, bi de çocuk çıkmaz benden diyemiyorum.

İçimden koy götüne elbet senin de bi giderin vardır diom işte.
Kendimden ümidi kestim.

Şimdi anneler günü olmuş, hediye falan göndermedim. Kardeşim kitap almış iki tane biri benden biri ondan. (adam olmaya başladı bu çocuk..) Neyse işte öğlen uyandım aradım kutladım. Allahtan televizyonum yok, reklamlardaki bi dünya ajitasyona maruz kalmadım. Zaten nedir abi bu anneler günü saçmalığı? Hadi anneler günü kutlu olsun ekonomiye can verelim. Emperyalist düzenin kapitalist oyunu işte başka da bi bok değil. Anneleri ölenler naapsın, el birliği yaptık onları üzmek için mi uğraşıoruz? Deli mi sikti? Annesini her gün sevmeyen bi gün sevse nolcak ki?! Bana göre insanın 2 günü vardır kutlanası, 1 doğumgünü, 2 yılbaşısı. Ötesi teferruattır arkadaşım, uğraşamam darlamayın.

Tabi annemde bizim bu kavgadan yana bir burukluk..
Geçer elbet.
Hadi bakalım hayırlısı.

Annelerinizin anneler günlü kutlu olsun bari.

1 yorum:

Şirinlik Muskası dedi ki...

işte ben bu yüzden bu gibi mevzuları düşünmüyor pek yazmıyor ve yüzeysel bir göt olarak hayatımı sürdürüyorum.
malesef bu ailevi durumlarda gayet yarrağı yemiş durumdayız. ve bize iki beden büyük gelmiş bir kısmı dışarıda kalmış. sürekli gözümüze takılıyor o kalan kısım ve böyle mal gibi üzülüyoruz geçmişimize, geleceğimize.

ve yine işte tam bu yüzden empati yapmayı bırakmalıyız artık. en çok empati yapıp, kalbini kırmıdığımız kişiler sikti çünkü bizi.

kimsenin hayatını sikmek istemediğim için, kimse de benim hayatımı sikmesin diye çocuk sahibi olmayı gayet kerizlik olarak görüyorum ben de.

velhasıl fındığım, böyle gelmiş böyle gider. başka türlüsünü beklemek çok büyük enayilik olur. koy götüne rahvan gitsin.