nasıl delirdim?

birine çok aşık oldum. sonra o bana bi yalan söyledi, sonra ben ona bi yalan söyledim. seni çok seviyorum dedim.
birine daha az ama daha tutkulu aşık oldum, en özel anlarımı, yatağımı paylaştım, o bana bi yalan söyledi, ben ona çok yalan söyledim, birden çok fazla seni seviyorum dedim.
birine bağlandım, o bana hiç yalan söylemedi, ben hep kendime yalan söyledim, onu çok seviyorum dedim. sonra onu da kendime benzettim.
birinden hoşlandım, o bana hep yalan söyledi, ben pek yalan söylemedim. biraz kendimi kandırdım, biraz onu kandırdım, apandistim kandırıklarıma dayanamayıp patladı.
birine çok aşık olmak istedim, o bana hiç yalan söylemedi, ben ona hiç yalan söylemedim. fazla dürüstlük bozdu beni ayrıldım.
birini sevdim ama çok değil, aşık oldum ama çok değil, hem kendime hem ona hiç yalan söylemedim, o bana yalan söyledi mi bilmiyorum. çok eğlendim, çok güldüm, çok mutluydum. bitti.

küçükken hep sakız istedim. gelenden, gidenden.
küçükken hep mutlu olmak istedim.
küçükken hep akıllı, uslu olmak istedim.
küçükken hep çalışkan olmak istedim.
küçükken hep başkası olmak istedim.
sonra ne başkası olabildim ne kendim kalabildim.

büyükken hep küçük olmak istedim. dışım büyüdükçe içim küçüldü. garip bişey oldum böyle.

mutlu olma isteğim hiç değişmedi. sadece umudumu yitirdim bi zaman sonra. dünya' nın daha güzel bir yer olabileceğine, insanların iyi olabileceğine, savaşların biteceğine, "dünya barışına" inancımı yitirdim. içime çekildim sonra. böyle bir dünyaya içimdeki çocuğu salamam dedim.

hedef küçülttüm hep. çünkü baktım ki büyük hedeflerime ulaşmak bir yana, bir arpa boyu yol alamamışım. bari dedim, hayal kırıklığı büyük olmasın.

ben büyüdükçe gelecekten beklentilerimi yitirdim. geçen düşündüm de, ben ölümden korkmadım hiç. sadece ben öldükten sonra da dönecek bu dünya, bensiz eğlenecek ipneler dedim. ama baktım ki eğlenemiyorum ki ben artık. o yüzden varsın gelsin ölüm!! gelirse ekime gelmezse sikime kadar dedim. ki efektif bir sikimin olmamasının konumuzla hiç alakası yok.

şimdi mesela, kanser olmayayım diyorum. acısız olsun herşey. yaşamaktan vazgeçmek herşeye rağmen kolay değil, bari fiziksel acıdan yırtalım. gözüme soka soka öleceğimi bildirmesinler yani. bir de allah varsa o zaman tezeği avuçla yemiş olabilirim zaten:/

tutunacak, güç alacak, korkacak, yolumu çizecek hiçbir kutsal değerim yok. dine inanmam, toplumsal kurallara inanmam, örf ve ananeleri sallamam, verdiğim hiçbir karar bir başka kurala bağlı değildir. kadın erkek ilişkilerine güvenmem, kadınlara hiç güvenmem, çocuklardan nefret ederim, hayvanlara aşığım, yaptığım hiçbirşeyi geleceği planlayarak yapmam, geçmişimde takılı kaldığım zaman zaman doğrudur. geçmişimi bu kadar kolay unuturken 3-5 sikindirik olayın beni bu kadar etkilemesine gökten taş yağmış kadar şaşırırım, kendimi değiştirmeye çalışmam, başkalarını değiştirmeye çalışmam.

kendimi hiç sevemedim, başkalarını sevdiğim kadar.